Lieve Erwin… mijn grote broer,
Vandaag is het 3 mei, jouw sterfdag. Precies 15 jaar geleden maakte jij de moeilijke keuze om zelf uit het leven te stappen.
BAM... die dag zal ik nooit vergeten, wat was het een heftige tijd! Mijn hele leven stond op zijn kop. Alle emoties kwamen naar boven. Verdriet, boosheid, schuldgevoel, “had ik misschien toch meer…”, kortom teveel om op te noemen.
Gelukkig konden wij troost vinden in je mooie en heldere afscheidsbrief, daar ben ik je nog eeuwig dankbaar voor. En misschien klinkt het gek maar ondanks het enorme verdriet en gemis voelde ik ook een bepaalde kracht. De kracht om ons pap en mam er doorheen te 'trekken' en uiteraard ook kracht voor mezelf. Het was een heel proces, het ging met veel vallen en opstaan maar ik kan wel zeggen dat ik ontzettend veel heb geleerd van deze periode.
Gelukkig konden wij troost vinden in je mooie en heldere afscheidsbrief, daar ben ik je nog eeuwig dankbaar voor
Uiteindelijk is dit ook de eerste aanzet naar mijn persoonlijke ontwikkeling geweest. Ik wilde hier graag meer over leren. Na het overlijden van ons mam en pap heb ik dan ook de stap gezet om weer te gaan studeren. Ik ben zo dankbaar dat ik nu als vitaliteitscoach mensen kan begeleiden die ook ondersteuning kunnen gebruiken. Het cirkeltje is rond voor mij…
Lieve Erwin, volgende week zou je 50e verjaardag zijn. Wat had ik graag deze dag samen met jou én ons pap en mam gevierd. Helaas zit dat er niet meer in máár gelukkig heb ik nog alle mooie herinneringen aan onze leuke vakanties, feestjes, etentjes, wandelingen samen… én dat je me voor de lol aan een stroomdraad vasthield zodat ik een optater kreeg! (ja, ook dát vergeet ik nooit meer 😜 )
Ik weet dat je vanaf je wolkje trots én met een grote glimlach naar beneden kijkt…